Gül Analarım
Baharın muştuladığı bir
mayıs akşamında, Annemi düşünüyorum..
Onu, meleklerin
korunaklı kanatları arasında huzurla gülümserken görüyorum.
Bir mayıs akşamında
cömertçe açan çiçekler arasındayım.
Yanım yörem gül ve
fundalıklar…
Yeni anaç goncalar
filizlenirken ve yeni sürgünler büyürken umutla, yeniden gülümsüyorum hayata.
Her yer yeşilde, her
şey mavide bahar.
Portakal çiçeklerine
kesiyor gül analarımın yüzü.
Ondan her gün yeniden
bahçelerime baharlar gelir.
Ondandır bir şenlik bir
sevinç içindeyim.
İşte o gün yüzlü
çiçeklerimin adı;
Fatma, Semra, Meryem,
Esma, Ayla…
Onlar Gül-anacım,
Papatya yüzlü Bacılarım…
Hatice Elveren Peköz
