Teze Mezarlarda Çiçekler Açmaz

Teze Mezarlarda Çiçekler Açmaz

Kapıyı usul usul aç annem ben geldim.
Yaşlı mevsimlerin ardından taze bir soluk getirdim senin için.
Sarışın bir yaprak gibi toprağa düştüğün günden beri yastayım.

Teze mezarlarda çiçekler açmaz bilirim annem.
Ondan taze ağaçlarının soluğundan bir tutam yeşil getirdim.
Adınla, beyaz eller duayla karışık bir alkış tufanı kopuyor.Toprağa bir gül yaprağı gibi düşmüş taze bedenler, taze mezarlardan baş uzatarak ağır ağır doğruluyor.
Başlar maviye, şiire, gün ışığına hasret.
Gökyüzü yaldızlı dev bir çerçeve oluveriyor birden!
Ayrılık atalarının suskunluğu kadar acı, uzun ve sonsuz bir hikaye.

Taze bir düş getirdim hiç doğmamış baharlardan annem.
Yeryüzü yasaklı kocaman bir bahçe…
Ama sanal alemlerin şiir sunağı, allı mavili değil bil.
Baharlara giyinmişken düşlerim, varla yok arası kadar soyut, yalın.
Şiirlerim, denizlerden daha gerçek ve daha mavi!...

Başını kaldır ben geldim annem.
Şimdiki kadınlar küllere resimler çizmiyor çocuklarına.
Sıvası dökülmüş eski güneşli balkonlu evler yok şimdi.
Kadınlar betonarme gökdelenlerde mutsuz, saçlarını gün ışığından gizliyor.
Birileri sığ ve ürkek bakışlı onların gözlerine mil çekiyorlar.
Ellerinde dünyaya açılan dar çerçeveli küçük penceresi (Pc vb.) var kimi kadınların.
Kimi parmaklarının ucuna takmış dünyayı, aşk ve özgürlükten dem vurmakta.
Kimi uzun ve gri eteklerindeki taşları götürüp eskicilere (psikologlara) döküyor.
İnsanların geneli yapmacık, dokunmadan, hissetmeden (sanal) konuşuyorlar.
Çocukları masalsız ve sığ büyürken, saksılarda yeşermiyor umutlar.
Şiirleri, moda olan ve hazıra konmuş (şablon) üç beş sözcükten ibaret.
Gökyüzü çevresi içine yazıp çizdikleri şiir ve resimler yasaklı…

Parmaklarımın ucuna baba basa yürüdüm, uzat ellerini annem.
Çocukluğumdan taze bir soluk almaya geldim.
Teze mezarlarda çiçekler açmaz bilirim.
Yalnızlık ölüm kadar hüzünlü, aşk kadar sade ve eski bir hikaye.
Geçmişin tınısından gelen melodiyi bir dinlerken, sessizliğe bürünmek...
O kaçınılmaz sonsuzluğa adım adım yürümek gibi.
Yoksun ya, yeşiller, maviler de yasta şimdi.
Mezarlar gül bahçesi cennetin olsun annem.


Hatice Elveren Peköz





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder