Düşle Gerçek

DÜŞLE GERÇEK

Ey aşkımın asil yapmacığı!

Suskun durma öyle,

Çekingen boynunun halkası olsun kollarım.

Nedir o arsızca kaçışların?
Sonu gelmeli, uzanmalı ellerin.

Zaman ötesinden ellerime…

Yolu yok bunun!

Önce sesin gelmeli

En masumiyetinde sevgin...

Kurşun olsa da gözlerin,

Yüreğime değmeli.

Ne o korkuyor musun?
Hapsolmaktan yüreğime.

Ama her şey için çok geç şimdi.

Daha doğduğun gün mahkûmsun yüreğimde.

Ondandır böyledir bu halim.

Bilemezsin kolay değil!

Çelişkilerde yaşamak...

Zamansız sevdaya düşmek.

Yinede üstüne düşsün istemem

Hüzünlerin gölgesi.

Nereye gidersen git, bulurum seni.

Hangi yürekte taht kurarsan kur,

Orası benim sarayım...

Şunu bil ki iki gözüm

Seni kayıtsızca severim.

Ruhum serseri kuşların kanadında,

Yolun olur, gölgen olurum.

Duymasam, görmesem de seni,

Sevgini ruhumun derinliklerinde saklar,

Keşfedilmemiş kıtalarda yaşarım.

El değmemiş ormanlarda dal dal.

Adını ağaçlara kazırım...

Boş ver sen bunları iki gözüm.

Bildiğin gibi düşlerdeyim yine.

Olmazların düşünü kuruyorum kendimce.

Ne nefes kadar yakınsın bana,

Ne de değmekte elime elin.

Bir yanım cennet, bir yanım cehennemin içinde...

Hangi yana düşerim?

Belli değil...

Hatice Elveren Peköz