Seninle
paylaşmak isterdim en zor günleri.
Azgın dalgalar
her gün dövse de sahilleri,
En zorunda olsa
da kutuplardaki yaşam,
Afrika
menekşesinin narinliğinde usulca tutardım
ellerini.
Ve hiç olmamış
kadar mutlu,
Hiç olmamış
kadar bahtiyar...
Dipsiz bir
kuyuya düşse de umutlar,
Seninle
paylaşırdım en karasında kör karanlığı…
Evet, işte böyle birtanem.
Sen bilmesen de ağları dal, denizleri yol eylerim.
Sen bilmesen de ağları dal, denizleri yol eylerim.
Afrika
menekşesi gözlerin için...
Salt gözlerin için kristalleştiririm
güneşi…
Hatice Elveren Peköz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder