Yoksan

Ey Deniz, bakıra çalan göğün maviliğinde yoksun!

Varla yok arasında sensiz ve sevgisizim.

Kayıp şehirlerin çıkmazında,

Çocuk düşlerimi saltığa çıkardım, bil!

Yoksan, ölüm çok yakınımdadır.

Yoksan, mavi düşlerim ilk fırtınayla yollara düşecektir.

Şimdilerde hayatın çok uzağında, mavi’sizsim..

Bil ki bu şehir maviye tuzaklar kurmuştur.

Yoksan mavisiz, yaşamıyorumdur bil.

Yoksan, mavisiz ve her şeyin ortasındayım hiçliğin.

Hatice Elveren Peköz