Sensiz
yaşanacaksa hayat rüzgârlı şehirlere giderim
Sensizliğin adı
yok, sonu yok.
Uzak şehirlerden
dönen yorgun bir yolcu yüreğim.
İçimde hüzünlü
bir eylül şarkısı, hiç olmadık yollardan geçerim.
Avuçlarımda bir
damla gözyaşı bir damla deniz.
Ellerim buza
keserken, gözyaşlarım karı eritir.
Sen yoksan
yollarımda karlı dağlara giderim.
Ayrılığın rengi
yok, mevsimi yok.
Güneyli
rüzgârların muştuladığı baharlar yok artık.
Mavisiz yaz sıcağında
bulutlu başım.
Gecenin
ıssızlığında ay doğarken karanlıklara,
Dalgalar hüzünle
yüreğimin kıyılarına vurur.
O kadar çok
zaman oldu ki sensiziz
Sensizliğin adı
yok!
Sensiz gelecekse
ölüm,
Başımı alıp uzak
denizlere giderim.
Ayrılığa çıkan
yolların başı yok, sonu yok.
Yollar batık
şehirlere doğru uzanır gider.
Sarp kayaların
yüzlerce keskin kıvrımları arasında ezilir yüreğim.
Yıllar hızla
kayıp giderken avuçlarımda,
Rüzgârlı
şehirlerin yalnızlığında mesken tutar yalnızlığım.
İçimdeki çocuk
sevinçleri, gülüşleri yok artık.
Bekleyişler sabır
taşını çatlatır
İnce bir yağmur
geçerken yüreğimden buralarda durmam hiç.
Çantama bir
kibrit birde şiirlerimi koyarak
Uzak şehirlere
giderim…
Hatice Elveren
Peköz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder