Elifçe

ELİFÇE                          2010-04-12

Elifçeyim ben,

Küçücük bir kız çocuğu…

Siz bakmayın öyle ateşböcekleriyle dans ettiğime,

Yüreğim kırılgan bir kuştur.

Gözyaşlarımı mücevher gibi sizlerden saklayarak,

İçlenerek her şeye dair gülümsüyorum.

Elbet öyle çok ki ağlamışlığım
Ve öyle çok ki unutmak istediğim,

Çocukluğum benden yaşlı.

Ve yüzyılların ahtı’nı taşır.

Olsundu, Elif’çeydim ben.

Vakur bir damla ve bir düş gezgini olarak,

Dünyanın en narin fırçasını kullanarak,

Sevene sevgili, güzel bir anne olurum.

Çocukların al yanaklarına, güneşe dokunarak

Her çiçeğe öpücükler kondururum.

Tüm zamanların melodisi dudaklarımda,

Melankolik ve tutkulu…

Elif’çeyim ben diyorum,

Anlıyor musunuz?

Yeşil yağmurlarda doğmuşluğum,

İlkyazda sevmişliğim var.

Kelebeklerin tül kanatları saçlarımda uçuşur,

Her baharda şiirlenirim.

Gün geceye girdiği anda,

Kapı kapı dolaşarak ay ışığında sevgi dilenirim.

Siz bakmayın ilkyaz gibi güldüğüme,

Al yeşilli muhabbet kuşu gibi kafeste,

Tutsak bir kız çocuğuyum ben…

------------------------

     * * *

Hatice Elveren Peköz